niedziela, 15 lipca 2012
I znów kolejna bezsenna noc, deszcz pada za oknem, a ja siedzę z laptopem na kolanach i myślę nad sensem, cieszę się, że jeszcze czuje coś, bo to znaczy, że jestem tu. I bywają w życiu takie chwile, gdy nagle ogarnia smutek i wszystko traci sens. Dlaczego człowiek potrafi się tak szybko przywiązywać do innych ludzi? Zaledwie dwa dni rozmów. Tacy kochani chłopcy.... jutro wyjeżdżają.... i nie wiadomo czy się jeszcze jutro zobaczymy, a jeśli nie jutro to już nigdy. siedzę i płacze :((((((
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz